Valë apo dallgë, shi apo breshër, dritë apo errësirë. Kë do zgjidhje ti tani? Pas kodre do dukej hëna, dhe ti do uleshe sërish këtë natë, duke folur ne të dy për të ardhmen e afërt dhe të largët. Do luanim si te ishim të rritur, por jo aq të rritur sa ëndrrat tona, mbështetur kokën mbi supin tim, sytë mbyllur me mijëra ëndrra. E nesërmja do na gjente sërish bashkë trupat ngrohur e shpirtrat plot, mëngjes i ëmbël rrethuar me lule-lule dhe diell që të ngroh. Realiteti është pak ndryshe, tek unë diell dhe tek ti shumë shi. Do të doje të isha unë vala, shiu dhe drita jote tani?
Sation Kojka
