Poete, shkrimtare, artiste, gazetare, botues e studiues u bene bashke ne Tirane per poezine e Vera Istrefaj-t.
Nder ta ishin Shefqet Hoxha, studiues i lirikes lumjane, studiuesit Behar Gjoka, Izet Duraku , Nikolle Loka dhe Teuta Dhima, shkrimtaret Hamit Aliaj, Perparim Hysu, Demir Gjergji, Mark Simoni, Rexhep Shahu, Bislim Ahmetaj, Kujtim Morina, East Bytyci, Lulzim Hajdari, e shume e shume poete, shkrimtare, artiste e njohes te letersise.
Per Izet Durakun, poezie e Verës ngjan me një lumë, rrjedha e qetë e të cilit sigurohet prej brigjesh të buta, përmes një peisazhi të rrafshët, të blertë. Mund të hetohet këtu kjo semantikë në shenja të sigurta gjuhësore, në tinguj e fjalë me mungesë zhurme.
Poeti Arber Ahmetaj shprehet per poezine e Istrefaj-t: Poezi të shkurtëra, me nga një metaforë ndriçuese! Shpesh përvëluese! Të mënçura, poezi gjendjeje, ku identifikohen shumë lexues! Pastaj, njëra prej atyre poezive më shënjoi fort: bëhej fjalë për një hakmarrje të rrallë, të trëndafiltë, hakmarrje superiore gruaje! Eshte poezia
“ Britmë trishtimi”
Nga keqardhja për ty
do të të jap një mundësi
mungesën time.
Ndjesitë e tua
do të shterpohen
e fjalët
s’do të të kenë
peshë mendimi
E qeshura jote
do të jetë
britmë trishtimi
Namik Selmani thote: – Duke e lexuar vargun e saj sa të matur aq dhe të lirshëm ndjeva atë lumturim që të jep leximi i një poezie, për të cilin ti nuk mallkon kohën që ke harxhuar në një kohë kur koha është bërë lak dite. Poezia e saj ka shumë dritë. Në të nuk ka moralizime të shumta ku bien shpesh poetët.
Shkrimtari Perparim Hysi vijon:- E Kam çmuar poezinë e saj sa”bio”, por dhe aq të bukur, ku rrallë, shumë rrallë, mungon ndonjë metaforë që i jep aq shije poezisë. Metafora është”mbretëreshë e tropeve” dhe poetja i ka përdorur me aq bukuri!
Studiuesi Sejdi Berisha eshte shprehur se autorja, lexuesit i servir fenomenin e pavarësisë dhe fatbardhësisë individuale, pra, edhe të unit, zemrës, shpirtit, të mendjes dhe të vetë vargut krijues. Për këtë, këtij konstatimi, më së miri i puthiten vargjet: “Mendimet e mia/nuk janë ujë/i përroit tënd në tharje“.
Një vargëzim i begatuar me fuqinë brilante të mesazhit njerëzor, plot figuracion letrar e peshë vargu.
