Irena Beqiraj, e cila ka mbajtur poste të rëndësishme në qeverinë Rama, si zv/ministre Financave apo në krye të doganave, tashmë ka dalë kundër vendimeve të qeverisë. Ajo shkruan se ka ardhur koha që qeveria shqiptare të mësojë se dënimet me burg kur përdoren në masë humbasin efektin. Sipas saj frika nga dënimi me burg kur dënohet në masës bëhet elastike dhe nuk i tremb më njerëzit.
“Dënimi me burg KUR BEHET MJET i përdorur në masë, humbet efektin që të gjithë mendojmë se ka. Frika nga dënimi bëhet elastike dhe dënimi me burg nuk tremb më.
Lufta nuk fitohet nga frika, ligji nuk zbatohet nga frika, shteti nuk ndërtohet nga frika.”, shkruan ajo.
Pak ditë më parë Rama u shpreh se ata që abuzojnë me sigurinë ushqimore do të dënohen me 15 vite burg. (lexo këtu) Ndërsa kreu i Grupit të Socialistëve, Taulant Balla u shpreh se kush prek zgjedhjet, e dëmton procesin e votimit do të dënohet deri në 8 vite burg.
Reagimi i plotë:
Kur denimi me burg nuk tremb me !!! Në vitin 1937, në prag të luftës, Qeveria Britanike hartoi një raport me parashikimin se: një sulm i vazhdueshëm bombardues gjerman do të linte gjashtëqind mijë të vdekur dhe 1.2 milion të plagosur dhe do të krijonte panik në masë në rrugët e vendit. Njerëzit do të refuzonin të shkonin në punë. Prodhimi industrial do të ndalej. Ushtria do të ishte e padobishme kundër gjermanëve, sepse do të ishte e preokupuar me mbajtjen e rendit në mesin e miliona civilëve të panikuar. Planifikuesit ngritën disa spitale psikiatrike jashtë kufijve të qytetit për të trajtuar viktimat psikologjike te sulmeve. “Ka shume mundësi,” deklaronte raporti “se kjo mund të na kushtojë luften.” Në vjeshtën e vitit 1940 filloi sulmi i parashikuar gjatë.
Cuditerisht paniku kurrë nuk erdhi. Spitalet psikiatrike të ndërtuara në periferi të Londrës nuk u përdoren sepse askush nuk u shfaq. Shumë gra dhe fëmijë u evakuan në fshat ndërsa filluan bombardimet. Por njerëzit që kishin nevojë për të qëndruar në qytet në përgjithësi qëndruan. Ndërsa Blitz vazhdonte autoritetet britanike filluan të vëzhgonin – për habinë e tyre -vune re jo vetëm guximin përpara bombardimeve, por diçka qe dukej kaq afër indiferencës. “Në tetor të vitit 1940 ” një psikiatër anglez shkruante:
“Çdo qindra metra apo më shumë, kishte një krater bombe ose rrënoja dyqanesh apo shtepish. Sirena shpërtheu ne parajmerim dhe unë vezhgoja se çfarë do të ndodhte. Një murgeshë kapi dorën e një fëmije që po shoqëronte dhe nxitoi. Ajo dhe unë dukej të ishin të vetmit që e kishin dëgjuar paralajmërimin. Djemtë e vegjël vazhduan të luajnë në të gjithë trotuaret, blerësit vazhdonin të grindeshin, një polic drejtote trafikun në mërzitje madhështore duke sfiduar vdekjen dhe ligjet e trafikut. Askush, aq sa unë mund të shihja, shfaqi panik”
Shpjegimi tipik për reagimin e londinezëve ISHTE “stoicizmi” , qe thuhet se është i natyrshëm në karakterin anglez. Por një nga gjërat që shpejt u bë e qartë ishte se nuk ishin vetëm britanikët që silleshin në këtë mënyrë.
Zyrtarët e qeverisë britanike gabuan – veç ne parashikimin rreth mënyrës se si do të reagonin londinezët . Ato nuk e dinin qe Frika perballe nje mjeti qe perdoret ne mase eshte elastike .
Ka ardhur koha qe kete ta mesoje Qeveria Shqiptare .
Denimi me burg KUR BEHET MJET i perdorur ne mase , humbet efektin që të gjithë mendojme se ka . Frika nga denimi behet elastike dhe denimi me burg nuk tremb me.
Lufta nuk fitohet nga frika , ligji nuk zbatohet nga frika, shteti nuk ndertohet nga frika.
