Ky është studimi i referuar nga “Kabinat e takimeve” të krijuara në tre festivale – një për muzikën, një për artet dhe një për shkencën – në Holandë. 142 meshkujve dhe femrave beqare të moshave nga 18 deri në 38 vjeç iu kërkua të shkonin në takime të fshehura 4-minutëshe në këto kabina.
Pjesëmarrësit mbanin syze për monitorimin e tyre, monitorë të rrahjeve të zemrës dhe pajisje për të monitoruar djersitjen e pëllëmbëve të tyre. Nga të gjithë çiftet që u përputhën, 17% shprehën një dëshirë të ndërsjellë për mundësinë për një takim të dytë.
Analiza zbuloi se çiftet që donin të shiheshin përsëri dhe në të cilët të dy partnerët e vlerësuan njëri-tjetrin si tërheqës, prireshin të ishin ata që zhvillonin sinkroni fiziologjike. Rrahjet e zemrës së tyre filluan të shpejtohen dhe ngadalësoheshin sinkron, ndërsa djersitja e pëllëmbëve rritej dhe zvogëlohej me të njëjtin ritëm. Ishte gjithashtu e zakonshme të akordoje buzëqeshjet, të qeshurat, tundjet e kokës dhe gjestet e duarve, por ky lloj sinkronizimi nuk përfshinte tërheqje reciproke. Gjetjet përsërisin kryesisht atë që ekipi hulumtues gjeti në një version të mëparshëm të studimit të vitit 2019.
Mekanizmi që qëndron pas sinkronisë fiziologjike është ende i paqartë, por është e mundur që kur takoni dikë që ju tërheq, në mënyrë të pandërgjegjshme mund t’i kushtoni vëmendje mikro-shprehjeve, të tilla si zgjerimi i bebëzës së syrit, pulsimi ose skuqja. “Edhe nëse këto ndryshime delikate nuk regjistrohen me vetëdije, – komenton Eliska Prochazkova, autorja e parë e hulumtimit për New Scientist, – truri dhe trupi i përpunojnë në mënyrë të pandërgjegjshme, gjë që bën që rrahjet e zemrës dhe përçueshmëria e lëkurës të sinkronizohen me partnerin”.
Burimi: Revista Psikologjia
