Rrëfimi më poshtë vjen nga një i ri nga Kosova, por pavarësisht se jemi dy shtete të ndryshme, të pavarur, na bashkojnë më shumë gjëra sesa vetëm gjaku. Problemet sociale dhe ekonomike janë krahasimisht të ngjashme, pavarësisht përmasave. Jam e sigurt se në historinë e tij gjejnë veten shumë nga të rinjtë e Shqipërisë.
Fitim Redenica nga Gjilani ka përfunduar fakultetin e tretë, teksa po kthehet edhe me një diplomë në shtëpi, por ai nuk ka arritur ende ta gjejë një vend pune.
Ai ka edhe 40 certifikime dhe ka kryer praktika të shumta. Ndërsa ka treguar se edhe pas shumë aplikimeve, është shumë i zhgënjyer, duke thënë që ka mashtruar edhe veten dhe prindërit e tij duke i futur ata në kursime të thella.
Gjithsesi, ai ende ka shpresë.
“Nuk do të dorëzohem asnjëherë, edhe pse tri diploma fakulteti nuk mjaftojnë për një vend pune. Ne duhet të jem së bashku, që t’i mposhtim ata të cilët na e shkatërruan të tashmen e të ardhmen e vendit tonë. Ne duhet t’i mposhtim ata të cilët na bëjnë të mendojmë si të vetmen zgjidhje largimin nga vendi. Duhet të bëhemi radikal, karshi shumë njerëzve të paditur të cilët po na prijnë, karshi hijenave të cilët na e pamundësojnë një jetë të rehatshme dhe stabile në vendin tonë”, shkruan Fitmi.
Postimi i plotë i Fitimit
Sot, përfundova provimin e fundit në fakultetin e tretë, me notë mesatare (9.6), specifikisht në Masterin e dytë në programin E-government. Së bashku përgjatë këtij rrugëtimi u shoqërova në mbi 40 certifikime, ku secila prej tyre bartë në vete koston e saj. Asesi, edhe praktika nuk më mbeti keq, duke mbajtur atë me vite ne ndërmarrje të ndryshme publike dhe private, e të cilat më shoqëruan pa asnjë lloj pagese dhe vetëm me shpenzime personale.
Sinqerisht, para se të filloja fakultetin e parë, mendoja dhe isha fortë i emocionuar që kur do të vie ajo ditë të diplomoj, të jem në gjendje dhe i gatshëm t’i dalë në krahë prindërve të mi. Kjo nuk ndodhi, pasi përfundova fakultetin e parë, aplikova nëpër shumë institucione shtetërore dhe private, madje, i kryeja edhe testet me shkrim, ndërsa intervista ishte formale dhe zhgënjyese, pasi që ishte e pamundur të pranohem, “pa ndonjë krahë”. Nejse, nga pamundësia për të gjetur punë me mbarimin e fakultetit të parë, vendosa t’i përveshem punës në studimet Master, ku për dy vite në afat rekord përfundova edhe këto studime, me shpresë që të nesërmen të kem më shumë hapësirë në tregun e punës.
Prap se prapë i zhgënjyer rrënjësisht, nuk pata hapësirë edhe pas shumë insistimeve dhe aplikimeve, pas shumë shpenzimeve të studimeve e trajnimeve, pas shumë përgaditjes së dokumentacioneve nëpër konkurse të ndryshme, pas shumë presioni e maltretimi nëpër teste me shkrim e intervista. Duke mos e gjetur rrugën brenda oborrit të shtëpisë, vendosa që t’i përvishem punës edhe në fakultetin e tretë, respektivisht në Masterin e dytë, në programin E- government në UKZ. Edhe këtu arrita që në afat të rregullt t’i përfundojë të gjitha provimet e parapara, me të gjitha notat e shkëlqyeshme. Më mbetet vetëm edhe mbrojtja e punimit të diplomës. Edhe çka tash? Nga duhet t’ia mbajë? Deri kur më kshtu?
Në fakt, po më duket që unë mashtrova vetën dhe mendjen e shëndoshë, mashtrova prindërit e mi të cilët i futa në kursime të thella me shpresën që të nesërmen do të shohë dritë në fund të tunelit. Isha i “mashtruar” edhe pas notave të mira, duke harruar që po jetoja në Kosovë, e të cilat nota këtu nuk të kryejn punë. Është shumë e rëndë dhe tmerruese kur kthehesh duar boshë në shtëpi, të vie turpë të dalësh pranë familjes, ani pse faji nuk është i imi. Punën ndoshta do e fitoja, po të bëhesha servil i shumë matrapazëve të cilët na e shkatërruan të tashmën dhe të ardhmen e vendit tonë. Por, unë nuk zgjodha servilizmin, zgjodha rrugën e dijës për të cilët mendoja që do të ketë vlerë. Zgjodha rrugën ku i kam shpërfaqë shumë vlera, dhe ku emri im bëri jehonë aty ku isha.
Nejse, fundja besojë që ky investim nuk do bjerë poshtë në njërën prej gastronomive të qytetit si kamarier, pas përfundimit të kontratës 6 mujore në Komunën e Gjilanit. Por, përsëri më mbanë një shpresë. Tregu i punës në ditët e sotme është shumë i vështirë, udhëheqet nga njerëzit e ligë, e ndoshta gjetja e mundësive mund të jetë e vështirë e t’ju dekurajojë. Besoni në vetvete, mundësitë do të vijnë. Nuk do të dorëzohem asnjëherë, edhe pse tri diploma fakulteti nuk mjaftojnë për një vend pune. Ne duhet të jem së bashku, që t’i mposhtim ata të cilët na e shkatërruan të tashmen e të ardhmen e vendit tonë. Ne duhet t’i mposhtim ata të cilët na bëjnë të mendojmë si të vetmen zgjidhje largimin nga vendi. Duhet të bëhemi radikal, karshi shumë njerëzve të paditur të cilët po na prijnë, karshi hijenave të cilët na e pamundësojnë një jetë të rehatshme dhe stabile në vendin tonë.
