Shumica e mësuesve u pëlqen të njihen me nxënësit e tyre, por ndonjëherë përshtypjet e para mund të mashtrojnë. Jean Thompson zbuloi se sa përshtypje të gabuara mund të jenë kur ajo filloi të përqëndrohet në një djalë të vogël të ulur në klasën e saj të pestë. Jean qëndroi në klasën e saj në ditën e parë të shkollës duke mirëpritur nxënësit e saj të klasës së pestë. Ashtu si ajo kishte qindra herë para se ajo premtoi se ajo kishte për qëllim të trajtojë të gjithë saktësisht të njëjtë. Jean e dinte se nuk ishte në fakt e vërtetë, sidomos me një djalë të vogël të trishtuar me emrin Teddy Stoddard që bërtiste në rreshtin e tretë. Ajo e kishte vënë re më herët tashmë në oborrin e shkollës, por nuk i kushtoi shumë vëmendje atij. Ai dukej i distancuar dhe nuk luante me asnjë nga studentët e tjerë. Ai ishte shpesh i ndyrë dhe i mërzitur, kështu që fëmijët e tjerë qëndruan larg prej tij. Gjatë muajve të parë të saj ajo nuk kishte zgjidhje, por t’i jepte Teddy një “F” në shumë nga detyrat e tij, edhe pse ajo u përpoq shumë për të gjetur një arsye për të qenë i butë. Ajo theu zemrën e saj për të shtuar problemet e dukshme që ky djalë tashmë po kalonte. Jean vendosi të gërmojë pak më thellë dhe të mësojë më shumë për sfondin e Teddy dhe kërkoi skedarin e tij të shkollës. Për habinë e saj ajo zbuloi se Teddy ishte një student i këndshëm.
Mësuesi i klasës së parë e quajti atë “një djalë miqësor dhe kurioz që pëlqen të qesh” dhe e përgëzoi për pjesëmarrjen e tij të shkëlqyer dhe vëmendjen ndaj detajeve. Edhe mësuesja e klasës së dytë e lavdëroi Teddin si një student të shkëlqyer, i cili pëlqente shumë nga shokët e tij të shkollës. Megjithatë, ajo gjithashtu vuri në dukje se sëmundja e nënës së tij po prekte djalin.
Dukej sikur jeta në shtëpi po bëhej shumë e vështirë. Spiralja në rënie filloi të përshkallëzohej në klasën e tretë, kur mësuesi i tij vuri në dukje se Teddy edhe pse ai ende punonte shumë, ai nuk duket të jetë në gjendje të kapërcejë vdekjen e nënës së tij. Duket sikur babai i tij nuk kishte fare përdorim për djalin dhe kryesisht injoronte arritjet e djemve.
Mësuesi paralajmëroi se situata në shtëpi mund të shkaktojë që kjo situatë të mos dalë nga dora. Më në fund, mësuesi i klasës së katërt deklaroi se Teddy ishte një i vetmuar pa interes për shkollën, pa miq ose ndonjë interes për të bërë miq. Teddy vazhdon të bjerë në gjumë në klasë dhe shpesh është i vonuar.
Në atë moment Jean e di pse djali ishte aq i trishtuar dhe i vetmuar kur e pa atë për herë të parë, por ajo nuk kishte asnjë ide se çfarë mund të bënte për të. për festa Jean mori dhurata të bukura të mbushura nga të gjithë nxënësit e saj, përveç njërit. Një nga dhuratat ishte e mbështjellë në një kapak ngjyrë kafe. Ashtu si ajo e bëri çdo vit ajo hapi dhurata para klasës.
Kur ajo hapi të pranishmit e mbështjellë në qesen plastike kafe, ajo nxorri një shishe parfumi gjysmë të zbrazët dhe një byzylyk plastike. Klasa shpërtheu në të qeshura, dhe Jean iu desh t’i thërriste studentët të urdhëronin. Ajo u kërkoi atyre të ndalonin të qeshnin dhe të shpallnin se i pëlqente vërtet byzylyku dhe parfumi. Për të bërë një pikë ajo hodhi disa nga parfumi mbi duart e saj.
Papritmas ajo e kuptoi që Teddy kishte ardhur tek ajo dhe kur e shikoi atë, ai tha me zë të thyer: “Ju tani mbani erë ashtu si nëna ime sot, faleminderit”. Kur të gjithë e lanë klasën e saj ajo nuk mund ta ndihmonte, por ajo filloi të qante dhe gjërat nuk ishin kurrë të njëjta. Shae filloi t’i kushtonte më shumë vëmendje Teddit dhe ta inkurajonte çdo ditë pak – dhe kjo ishte kur ajo vuri re se vetmia dhe trishtimi që ai dukej sikur mbante me vete filluan të zhdukeshin pak. Ajo e inkurajoi atë dhe ai u bë një nga studentët më të mirë të saj deri në fund të vitit. Por historia nuk përfundon këtu.
Një vit më vonë Teddy rrëshqiti një shënim nën derën e saj dhe shënimi tha se ajo ishte mësuesi i tij i preferuar në shkollën e klasës. Kur Teddy mbaroi shkollën e mesme gjashtë vjet më vonë, përsëri i dërgoi një letër Zhanit, duke i dhënë asaj që ai e mbylli vitin e tretë. Dhe përsëri ai i tha asaj se ajo ishte mësuesja e tij e preferuar ndonjëherë.
Kaluan edhe katër vjet dhe Zhan mori një letër tjetër.
Teddy shpjegoi se nuk kishte qenë e lehtë, por kujtesa e tij për inkurajimin e saj e mbajti duke shkuar dhe ai mbaroi kolegjin si një valedictorian. Përsëri ai i tha asaj se ajo mbeti mësuesi i tij i preferuar. Megjithatë, katër vjet kaluan përpara se Zhan të marrë një letër tjetër. Ai i tha asaj se jeta ishte e mrekullueshme dhe se ai vazhdoi të ndiqte shembullin e saj duke u përpjekur për sukses dhe njohuri.
Ashtu si më parë ai i tha asaj se ajo mbeti mësuesi i tij i preferuar dhe se emri i tij kishte ndryshuar në Theodore F. Stoddard, M. D. Por historia nuk përfundon as këtu. Disa vjet më vonë Teddy shkroi një letër tjetër duke njoftuar se kishte gjetur dashurinë e jetës së tij dhe ishte gati të martohej. Teddy donte që ajo të merrte vendin e zakonshëm të rezervuar për prindërit e dhëndrit dhe të merrte pjesë në dasmën e tij.
Jean ishte i entuziazmuar dhe sigurisht vendosi të merrte pjesë në martesë.Kur ajo u shfaq në ditën e madhe, ajo mbante byzylyk plastike dhe parfum që kujtoi atë djalë të vogël të trishtuar të nënës së tij. Kjo është dëshmi se çdo person ka një histori dhe kur marrim kohë për të thyer barrierën dhe për të njohur historinë pas burrit apo gruas, ne mund të zbulojmë potencialin e vërtetë që përndryshe do të mbeteshin të varrosur nën shumë trishtim për të parë ndonjëherë të lehta.
