I mbiquajtur “Provincë e Vogël” e Italisë, Sancto Lucio de Coumboscuro është një fshat i izoluar në pothuajse çdo kuptim.
I ndodhur pranë kufirit midis rajonit Piemonte të Italisë dhe Francës, vizitorët ose duhet të fluturojnë për në Torino dhe të marrin një tren dhe më pas një autobus, ose të shkojnë në jug nga Provence për të arritur atë.
Ata që bëjnë udhëtimin këtu do të faleshin po të pyesnin nëse janë në vendin e duhur, veçanërisht kur vendasit u thonë lamtumirë me “arveire” dhe jo me “arrivederci”.
Gjuha zyrtare e Coumboscuro është provansale, një dialekt i lashtë mesjetar, gjuha e folur në të gjithë rajonin Oçitania të Francës.
Pak më shumë se 30 njerëz jetojnë në fshat dhe jeta nuk është aspak e lehtë për vendasit.
Coumboscuro përbëhet kryesisht nga familje barinjsh, të cilët shpesh i gjejnë kopetë e tyre nën sulmin e ujqërve që enden këtu.
Energjia elektrike shpesh mungon për javë të tëra gjatë dimrit, ndërsa lidhja me internet këtu është minimale.
Por livadhet e qeta malore të fshatit janë ideale për vizitorët që kërkojnë një vendstrehim pa priza, siç janë pamjet befasuese nga majat e tij alpine, të cilat shtrihen në Cote d’Azur.
Harroni baret, supermarketet dhe restorantet, çdo zhurmë sociale kufizohet në ngjarjet e herëpashershme folklorike që zhvillohen në fshat, ose kur udhëtarët ditorë nisin gjuetinë e vetmuar të kërpudhave të fundjavës./BBC
