I dashur mik,
Jeta është një udhëtim i paparashikueshëm, plot me ulje-ngritje. Thuhet se disa lindin me këmishë, domethënë me një yll me fat që i shoqëron që nga fillimi. Por çfarë do të thotë në të vërtetë të lindësh me këmishë? A do të thotë kjo se gjithçka do të jetë e lehtë dhe rozë?
E vërteta është se jeta është e vështirë për të gjithë, pavarësisht nga rrethanat e lindjes. Secili prej nesh përballet me sfida dhe pengesa unike, dhe nuk ka formulë magjike për t’i shmangur ato. Megjithatë, ajo që mund të bëjmë është t’i përballojmë këto sfida me guxim, vendosmëri dhe qëndrueshmëri.
Vdekja me këmishë, nga ana tjetër, mund të simbolizojë dëshirën për t’u larguar nga kjo botë me dinjitet, qetësi dhe ndoshta edhe një ndjenjë arritjeje. Por ky është gjithashtu një koncept subjektiv, pak prej nesh kanë përkufizimin tonë për atë që do të thotë të jetosh një jetë të përmbushur.
Në realitet, jeta është një udhëtim individual dhe nuk ka rregulla të caktuara për ta jetuar atë “mirë”. Ajo që ka rëndësi është se si përballemi me sfidat e përditshme, si mësojmë nga përvojat tona dhe si kontribuojmë në botën përreth nesh.
Prandaj, mik i dashur, mos u shqetëso shumë nëse ke lindur me apo pa bluzë. Ajo që ka rëndësi është se si e jeton jetën tënde, ditë pas dite, me pasion, empati dhe vendosmëri.
Shoqëria moderne është një udhëkryq kontradiktash. Nga njëra anë, kemi bërë përparim të madh teknologjik dhe shkencor, nga ana tjetër, po dëshmojmë një krizë vlerash që duket se minon themelet e bashkëjetesës sonë.
Artisti dhe pseudo-artisti
Artisti autentik është dikush që krijon me pasion dhe sinqeritet, i nxitur nga një impuls krijues që nuk mund të replikohet. Pseudo-artisti, nga ana tjetër, është dikush që përpiqet të imitojë stilin ose famën e të tjerëve, pa kontribuar asgjë origjinale.
Të varfrit dhe të pasurit
Varfëria dhe pasuria nuk janë vetëm çështje ekonomike, por edhe kulturore dhe morale. Të varfrit shpesh detyrohen të luftojnë për të mbijetuar, ndërsa të pasurit mund të përballojnë të jetojnë një jetë më të rehatshme. Por pasuria e vërtetë ndoshta nuk qëndron në të pasurit pak ose shumë, por në vlerën që u japim gjërave dhe marrëdhënieve.
Vlera dhe antivlera
Në shoqërinë moderne, shpesh jemi dëshmitarë të një konfuzioni midis vlerave dhe antivlerave. Ndershmëria dhe integriteti shpesh zëvendësohen nga dinakëria dhe hipokrizia. Vlera e punës dhe përpjekjes zëvendësohet nga ndjekja e fitimit të shpejtë dhe të lehtë.
Hajduti dhe i drejti
Hajduti është ai që vjedh për interes personal, pa u kujdesur për pasojat për të tjerët. I drejti, nga ana tjetër, është ai që vepron me integritet dhe ndershmëri, duke respektuar të drejtat dhe dinjitetin e të tjerëve.
I ndershmi dhe hipokriti
I ndershmi është ai që thotë të vërtetën dhe vepron vazhdimisht, edhe kur është e vështirë. Hipokriti, nga ana tjetër, është ai që thotë një gjë dhe bën një tjetër, shpesh për lehtësi ose për t’u dukur më i mirë se sa është.
Si përfundim, shoqëria moderne ka nevojë për një reflektim të thellë mbi vlerat dhe antivlerat që e karakterizojnë atë. Vetëm përmes një kthimi në parimet e ndershmërisë, integritetit dhe respektit për të tjerët mund të ndërtojmë një shoqëri më të drejtë dhe humane.
Shoqëria moderne duket se karakterizohet nga pabarazia ekonomike në rritje, me të pasurit që pasurohen dhe të varfrit që përpiqen të mbijetojnë. Ky fenomen nuk është vetëm i padrejtë, por edhe i dëmshëm për kohezionin shoqëror dhe stabilitetin ekonomik.
Sistemet politike duket se nuk janë në gjendje ta adresojnë këtë problem, duke i lënë qytetarët më të prekshëm të përpiqen të mbijetojnë. Varfëria nuk është vetëm një çështje ekonomike, por edhe një çështje dinjiteti dhe të drejtave të njeriut.
Të varfrit shpesh detyrohen të përdorin masa të dëshpëruara për t’i shpëtuar mërzisë dhe dëshpërimit, siç është pirja e alkoolit ose forma të tjera të arratisjes nga realiteti. Por ky nuk është një problem individual, por një problem shoqëror që kërkon një zgjidhje kolektive.
Shoqëria skllavopronare në të cilën jetojmë duket se bazohet në një model shfrytëzimi, me të pasurit që grumbullojnë pasuri në kurriz të të varfërve. Ky model nuk është vetëm i padrejtë, por edhe i paqëndrueshëm në planin afatgjatë.
Është koha ndërmjet reflektimit në bashkëbisedim me shoqërinë në këtë model dhe për të ndërtuar një shoqëri më të barabartë dhe të drejtë, ku çdo individ ka qasje në të njëjtat mundësi dhe të drejta. 
Vetëm nëpërmjet ndryshimeve rrënjësore mund të shpresojmë të krijojmë një të ardhme efikase të drejtëpëdrejtë më të mirë për të gjithë,duke lindur me këmishë,dhe duke mos vdekur më me bluzë i harruar në ndonjë cep rruge poshtë urës apo i dekompozuar nga i ftohti.
Gazetar: Alfred Meminaj
