Gjërat duhet t’i bësh sa jeni në kohë, pasi edhe shprehja e vjetër që po ta rrèmbeù koha, s’ta kthen më kush.
Sado që jeta mund t’ju përballë me situata të ndryshme, apo me strèse të paimagjinueshme, mos harroni kurrë ata që kanë më shumë vlera për ju.
Emili ishte një vajzë e vogël 5 vjeçare, e cila ishte e mrekulluar pas babait të saj. Dihet që vajzat që të vogla kanë si model jete babain, por Emili ishte shumë e veçantë.
Ajo që bebe kishte thënë fjalën “babi” për herë të parë dhe ishte lidhur aq shumë me babain sa ky fakt ndonjëherë krijonte shenja xhelòzie tek mamaja e saj.
Babai i saj, Stenli, ishte një burrë që kishte studiuar gjatë për shkenca ekonomike, por për fatin e tij të kèq, nuk arrinte dot të gjente një punë stabël.
Edhe pse kishte punuar për 3 vjet tek Wallmart si ekonomist dhe në disa kompani të tjera, sa herë që kishte shkùrtime në punë, emri i tij ishte në listë dhe kjo situatë i kishte krijuar një strès të madh.
Ai kishte plot 2 vjet që nuk po punonte dhe ishte kthyer në një burrë shtëpiak, por shumë të shqètèsuar pasi i dukej sikur e ardhmja e tij po “shùhej”.
Ishte mëngjesi i 10 tetorit, kur në shtëpinë e Stenlit erdhi një telefonatë.
“Flasim me Stenlin?” Burri iu përgjigj pozitivisht dhe në telefon ishte zëri i një zonje e cila i thoshte se ishte drejtoresha e Burimeve Njerëzore të “Store&tech” një nga rrjetet më të mëdha që shesin aparatura elektronike.
“Duam t’ju bëjmë një ofertë pune, mund të vini për 1 orë”, i kërkoi me delikatesë gruaja e cila kishte dëgjuar mjaft për aftësitë e Stenlit.
Burri nuk përmbahej nga gëzimi dhe nga ana tjetër ishte mbushur plot me ánkth dhe emòcion pasi nuk kishte ndërmend aspak të dèshtònte.
U vesh si “rrùfe” dhe kur po bëhej gati, dëgjonte zërin e Emilisë e cila i thoshtë: “Babi ndalo të lutem 1 sekondë dhe më puth”. Por ai nuk e kishte mendjen aty, por në veshët e tij ishte ende oferta e gruas që e telefonoi.
Pasi shkoi të marrë këmishën dhe pantallonat dhe kur po vishej, Emili i kërkonte me ngùlm: “Ndalo të lutem ndalo dhe më puth pak të lutëm…”
Stenli i tha se kishte kohë plot për t’u puthur dhe doli me vrap nga shtëpia për t’u drejtuar drejt qendrës së qytetit.
Mori makinën dhe u nis direkt, por pasi bëri 200 metra rrugë, pa në pasqyrën e makinës një vajzë të vogël në mes të rrugës që po qëndronte e dèshpèruar dhe me kokën ulur, sikur t’i ishte përm bysur bota përsipër.
Stenli ndali makinën menjëherë dhe doli prej saj dhe vrapo si i “márrë” drejt vajzës së tij. E mori në krah, dhe e mbuloi plot me puthje të pafunda.
Për Emilin, ky ishte çasti më i mahnitshëm në jetë.
Pas 15 vitesh nuk do të mbahet mend kurrë nëse një burrë ishte vonë për një takim, por një vajzë e vogël nuk do ta harrojë kurrë që babai i saj u kthye prapa për ta puthur dhe përqafuar krijesën më të ëmbël në botë.
Me dashuri arrihet të shèròhet çdo gjë!
