Një grua në prag div.orci, e ka ndarë dh.im bjen dhe tr.o nditjen në një letër prèkèse. Kjo është historia e rrëfyer nga ajo dhe ka prekur mijra njerëz.
“Mirëmbrëma të gjithëve! Pas 11 vitesh martese, burri më tha mbrëmë se dëshiron të ndahet me mua.
Thotë që nuk ka më asnjë ndjenjë das hurie dhe se nuk gjen asnjë motiv brenda zèmrës së tij për të vijuar jetën me mua.
E pranoj, që kemi pasur disa pro.bleme dhe ke.qkuptime gjatë këtyre viteve, por kemi qenë besnikë ndaj njëri-tjetrit. E këtu në Londër të jesh besnik është diçka e madhe dhe unë gjithnjë e kam vlerësuar faktin se jam në krah të tij.
Jemi një çift pa fëmijë, aq shumë e doja një fëmijë, por tani pas lajmit që ai do ndárjèn, them: Faleminderit Zot sepse pas një ndárje, vik.tima e vetme mbetet fëmija.
Gjithmonë ka qenë i rë.ndë në komunikim, por e kam duruar sepse unë e das huroj burrin time.
Para 11 viteve kisha dhe raste të tjera për të zgjedhur, me poste e me shkollë, por zgjodha burrin vetëm sepse më ngjiti ze.mra që kur e pashë në një fotografi.
Ai atë kohë jetonte në Kukës, unë e mora këtëj dhe e bëra me dokumenta.
Por me kri.zën që ka kaput vendin në vitet e fundit, ai herë ka pasur punë e herë jo. Po ashtu edhe unë.
Kemi qenë të dy të rë.nduar, si emocionalisht ashtu edhe ekonomikisht.
Kjo situatë më ka shka.ktuar edhe dep.re sion, e zènkát me burrin vitin e fundit kanë qenë edhe për copën e djathit.
Por prapë them se e dua dhe një martesë është përgjithmonë! Divòrcí nuk është zgjidhje!
Burri më tha se dëshiron të ndáhet sepse ndjehet prej shumë kohësh i vetmuar.
Do ta nisë jetën pa mua sepse kështu po lèndòhemi të dy.
Jam e lë.nduar se si mund të përfundojë kështu martesa jonë? Vërtet nuk kam qenë shumë e dashur këto kohë, por as ai nuk ka qenë.
Çfarë më këshilloni, ta pranoj nd.arjen?
Nuk preferoj as të lutem, sepse një kthim i tillë do të ishte vetëm për hatrin tim…Jam e lën.duar dhe akoma më shumë ndjehem bosh…”, shkruan ajo.
