Nusret Gokce vjen prej nje familje shume te varfur qe u detyrua te braktis shkollen per te punuar dhe ndihmuar familjen e tij. Ai ka punuar prej 14 vjet ne nje mishtore turke . Pas disa viteve e la mishtoren dhe shkoi ne Argjentine per te punuar te njejten pune,mirpo atje ja zbuluan talentin dhe Nusreti u kthye si njeri tjeter ne Turqi.
Si filloi karriera juaj? e pyeten Nusr-et
Unë fillova si nxënës i një kasapi në tregun e kasapëve Bostancı. Kam punuar me 10 mjeshtra në të njëjtën kohë për një minutë. Unë nuk kam marrë leje vjetore, nuk kam vëzhguar kohën shtesë. Unë kam qenë aktiv 18 orë në ditë.
– Cila ishte pika e thyerjes?
Në vitin 2007, koncepti kasap-restorant u vu në përdorim në Parkun İstinye. Ky formacion më emocionoi. “Si është kjo biznes në botë?” Thashe. Argjentina, Amerika dhe Japonia duhet të ishin më të mirat.
– Asnjë gjuhë e huaj, asnjë informacion, si guxoni?
Unë u bëra një ndërmjetësues francez i klientëve, unë shkova në Argjentinë në 2009 me pagën time të fundit dhe 7 mijë TL u tërhoqa nga karta e kreditit. Për tre muaj enda nëpër ferma, kasapë dhe restorante.
– Çfarë bre kur u ktheve ne Turqi?
Unë vazhdova punën time të paguar. Fillova të ekspozoj gjithçka që mësova në institucionin ku punoj. Unë së pari bëra ‘Kënaqësinë Turke’. Njerëzit hëngrën së pari ‘Arrë’, ‘Kafaz’. Shkova dhe erdha, sikur kimia e mishit ka ndryshuar. Qëllimi im ishte Amerika në 2010. Kam aplikuar për vizë por nuk kam para në llogarinë time, nuk kam asnjë shtëpi të regjistruar, asnjë pronë, nuk jam i martuar. Jam refuzuar 4 herë. Unë jam shfaqur në gazeta dhe revista disa herë pas Argjentinës. Unë i kisha lexuar oficerin, ai dha një vizë 3-mujore. Menuja që bëra në SHBA u botua në New York Times. Kam punuar ilegalisht në katër nga katër restorantet më të mira të New York-ut pa pagë.
Unë do të blej një padi para “
– nuk keni pasur një punë që ju pret kur të ktheheni në Turqi …
Synimi im ishte të hapja vendin tim gjithsesi. Kaq shumë oferta erdhën. Mithat Erdem ishte një shoku im i vjetër. Unë vë në punën time, ato para. Emri thoshte se çfarë do të ndodhë, unë shkrova Nusret në një copë letër, ndau pjesën ‘e mishit’. Unë i thashë: ‘Më jep para, së shpejti do të të blej një sportel parash, ti do të numërosh para’. Pas 5-6 muajsh, i gjithë investimi u çlirua. Unë kisha paguar pjesën time.
– Si e arrini atë ndjenjë?
Në dyqanin tim të parë, unë shkoja përtej derës çdo mbrëmje dhe shikoja tabelën e shkruar me emrin tim. Do të lutesha dhe do të isha mirënjohës. Unë jam akoma mirënjohës.
– Pastaj bëtë një partneritet me Doğuş Group dhe u futët në ‘Champions League’. Si ndodhi?
Në vitin 2009, Levent Veziroğlu, i cili tani është CEO i kompanisë D.Ream, tha “Nusret do të jetë shumë i mirë”. Vitin e kaluar, ne nënshkruam me Doğuş Group.
Perandoria e mishit me 400 punëtorë
– Si ka pasur ndryshime në jetën tuaj?
Unë dikur isha punonjës me pagë 1800 lira dhe tani kemi 400 të punësuar nën emrin tim. Tani jam në një vend të mirë dhe akoma po përpiqem të shkoj lart. Kemi klientë nga jashtë që vijnë për të ngrënë me avionët e tyre, kjo është një kënaqësi e madhe.
U njoftova me shume njerez te botes me Amerikan, Gjerman, Francez, Shqipetar , Suedez, Kinez e shume te tjere.
