“Komshikja ime çdo natë shkon në ballkon dhe ajo që bën më ç.mend! Thashë “boll” dhe shkova…Aty u bë e pabesueshmja”.
Kjo është një histori që ka çùdítur të madh dhe të vogël, por në fund është vlerësuar nga e gjithë bota për gjestin e vetëm të një gr uaje që tashmë është kthyer në i konë.
Tregimtarja e historisë është Sara, një femër e cila jeton në Australi në një lagje të qetë dhe ajo njihet si një grua e dalluar në komunitet dhe një komshi shumë e qetë dhe asnjëherë nuk është bërë pr otagoniste e ndonjë ngjarje.
Por, historia që ajo ka vendosur të rrëfejë ka bërë që e gjithë vëmendja të kthehet tek ajo dhe tek një tjetër grua që është pr otagonistja kryesore e kësaj historie.Sara jeton në një lagje së bashku me Katerin Lukren, një 57 vjeçare australiane e cila ka bërë një veprim që ka tërhequr vëmendjen e të gjithë botës.
Natë për natë, 57 vjeçarja del në verandën e shtëpisë së saj dhe aty vë një karrocë për bebe. Karroca është bosh dhe sapo ajo e vë karrocën lárgòhet në fsh.etësi.Sara e kishte vënë re gjestin e zonjës dhe një ditë nga kureshtja e madhe ajo e pyet për veprimin e saj, i cili për shumë njerëz duket shumë i çuditshëm dhe së fundmi shumë dysh.ues.
Sara thotë: “Katerina është 57 vjeç, por nuk ka fëmijë dhe ajo natë për natë në verandën e saj lë një karrocë bosh. E bën këtë veprim përnatë dhe të themi të drejtën ndihemi disi të fri.kësuar pasi nuk ka asnjë shpjegim, ndaj dhe kemi vendosur ta zbu.lojmë”.Më në fund gjithçka doli në dritë dhe mori kuptim.
Katerin ndjek ditë për ditë lajmet në TV dhe dëgjon për shumë çifte të rinjsh në Australi të cilët në pamundësi të tyre për të rritur fëmijët për shkaqe ekonomike ose të tjera, ata i lënë fëmijët rrugëve.Së fundmi një ngj arje kishte tro.nditur Katerinën, e cila kishte dëgjuar për 2 binjakë të lënë në rrugë. Njëri kishte mundur të jetojë dhe ishte gjetur nga njerëzit, ndërsa tjetri nuk ia kishte dalë mbanë.
Kështu, zonja 57 vjeçare kishte marrë një vendim. Ajo natë për natë linte karrocën bosh që një person i cili e kishte ndarë mendjen për të lënë një fëmijë, të paktën ta linte në një karrocë ku fëmija të gjendje me lehtësi.
Katerinë shprehet: “Nuk kam fëmijë dhe i adhuroj ata. Nuk mund ta pranoj kurrë faktin se dikush e lë në rrugë një fëmijë dhe ky i fundit nuk ia del mbanë. Ndaj dhe kam krijuar një mundësi për këto, duke i dhënë shanse që të mos ketë fund tra.gjik”.
Prej pak vitesh, Katerin ka përdorur të gjitha fondet e saj për të krijuar një shoqatë e cila do t’i dedikohej plotësisht mbrojtjes së fëmijëve dhe jo si për ç udi por organizimin e të gjithë detyrave ia ka lënë Sarës, e cila ka treguar një dhe m.bshuri me të gjithë fëmijët.
Vetëm në një kohë shumë të shkurtër, kjo shoqatë ka arritur të ndihmojë shumë fëmijë, që nga ushqimi dhe deri tek kujdesi shëndetësor dhe ka marrë vlerësime të pafund.
Ndaj dhe të gjithë fëmijët e lënë në rrugë, tashmë marrin një kujdes shumë delikat nga Kristin dhe anëtarët e shoqatës së saj, deri në kohën kur këta fëmijë pranohen në familje të tjera të cilat kanë vendosur t’i ad òptòjnë.
