Jessica dhe Adam Davis kishin katër fëmijë, por vendosi të adoptojë një fëmijë nga Afrika. Ata u njohën me një vajzë gjashtë vjeçare nga Uganda, të cilët besonin se ishte jetim. “Na u tha se babai i saj kishte hum bur, dhe nëna e saj nuk tregoi te verteten”, shpjegon Jessica.
“Agjencia e adoptimit i thoshte familjes se nëna e vajzës nuk ishte në gjendje të kujdesej për të.
Natyrisht, ata vendosën për të ndërhyrë dhe t’i jepnin fëmijës një shans më të mirë në jetë.
Por, gjashtë muaj më vonë, gjithçka do të sqarohet kur Namata ka mësuar anglisht të mjaftueshme për t’i treguar prindërve të saj adoptues se ajo humbi nënën e saj. Çdo gjë që ajo tha atyre ishte shumë ndryshe nga ajo që atyre u ishte thënë nga agjencia e ado. ptimit.
Menjëherë, të tme. rruar se ata mund të kenë “marrë pjesë në marrjen e një fëmije nga një familje “, ata njoftuan Departamentin e Shtetit të SHBA për situatën e tyre.
Ndërkohë, ata organizuan një video me nënën bi ologjike të Namatës, e cila deri tani ishte zbuluar nga një org. anizatë jofitimprurëse që synon të ribashkojë fëmijët e marrë nga Uganda nën pretendime të rreme me prindërit e tyre. N
ëna e Namatës i tha familjes Davis se si ajo ishte pajtuar të dërgonte Namatën në një familje amerikane për arsim, por asaj i ishte thënë se Namata do të kthehej sapo të mbaronte shkollën. Ajo nuk e kishte idenë se ajo po nënshkruante të gjitha të drejtat prindërore pa pasur mundësi të sh. ihte sërish vajzën e saj.
