Që fëmijë na kanë mësuar të mos qajmë dhe të reagojmë. Pas notave të këqija në shkollë, pas zhgënjimeve të para të dashurisë, pas grindjeve me ata që besonim se ishin miqtë më të mirë. Megjithatë, tek u rritëm, na thanë të bënim të kundërtën dhe të eksternalizonim dhimbjen dhe vuajtjen. Por sa më shumë që rriteshim, aq më shumë bindeshim se ato emocione duheshin mbajtur për vete. Për t’i treguar botës sa të fortë ishim, ne që nuk ishim kurrë të dobët.
Një zgjedhje që na bëri t’i shtypim ato emocione. Ato të zemërimit, dhimbjes dhe vuajtjes, ato që nëse shprehen, për mendimin tonë, na bëjnë të brishtë në sytë e të tjerëve. Përkundrazi, janë pikërisht ato ndjenja, më të fortat që na përshkojnë, të cilat duhet të lihen të lira.
Sepse, pasojat janë katastrofike. Ekziston edhe një studim, i kryer nga Shkolla e Harvardit e Shëndetit Publik dhe Universiteti i Rochester, i cili thotë se emocionet e ndrydhura ndikojnë negativisht në jetëgjatësinë tonë. Dhe ka studime të panumërta për të renditur, të cilat konfirmojnë të njëjtën tezë.
Sepse kur emocionet nuk janë të lira të dalin në sipërfaqe, ato bllokojnë rritjen dhe evolucionin tonë, lumturinë. Dhe ato ndikojnë negativisht në trup dhe mendje, si dhe në zemër.
Sipas një studimi tjetër, të kryer nga Universiteti i Teksasit, duke mos adresuar zhgënjimet, zemërimin dhe trishtimin, dhe për këtë arsye emocionet më të fshehura dhe më të forta që ndiejmë, ne vetëm rrisim negativitetin e këtyre dhe gjendjen tonë mendore.
Zhgënjim, zemërim dhe trishtim, thamë, por edhe frikë, zhgënjim dhe dhimbje. Këto janë emocionet që nuk duhet t’i shtypim kurrë. Sepse edhe nëse duan t’i largojmë, ata do të kthehen gjithmonë, sepse ata janë pjesë e jona. Disa prej tyre, si zemërimi, janë natyrshëm pjesë e qenies sonë dhe e asaj pjese më instiktive që na takon. Dhe është në rregull të përpiqesh ta menaxhosh, për sa kohë që përballesh me të dhe kurrë nuk e injoron.
Pra, edhe ajo ndjenjë e pashmangshme e zhgënjimit që ndiejmë ndaj atyre që na kanë lënduar ose dhimbjen e asaj zemre të thyer nga ata që premtuan të na mbrojnë, duhet ta mirëpresim dhe të përballemi gjithmonë. Dhe jo vetëm sepse ata janë fajtorë për ato që ne dimë të jenë probleme psikosomatike, por edhe sepse bllokojnë rritjen tonë dhe rrjedhimisht lumturinë që meritojmë të gjithë.
Janë pikërisht emocionet më të forta, të fshehura dhe të frikshme ato që na lejojnë të njihemi mirë dhe të fillojmë nga e para/bota.al