
Dua të buzëqesh, buzët më janë mpirë
Harrova të qajë, loti më ka ngrirë
Dua të këndoj, mes shokësh të mburrem
Si fëmijë të loz, por shtigjet më thuren
Dua që shakanë, ta ngjall përkëdhelur
Miqtë më kanë humbur, rrugët bosh kanë ngelur
Dua që një valle, ta hedh i përgjumur
Si një zog mbi borë , kur folenë ka humbur
Tek pragu një kishe , shpirtin të kem falur
Për një dhimbje zemre, që pulsin ka ndalur
Dua që buzëqeshja, mëngjezet të zbardhi
Zëri kanarinës, të dalë nga kafazi
Një syri me mjegull, ti dhuroj shikimin
Botës mbi fytyrë, ti humbas trishtimin
Në qiej të zgjohem , të kaloj ylberë
Ti kthej gjitha stinët, të jenë veç PRANVERÈ